Z żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci księdza Mariana Wala – budowniczego i pierwszego proboszcza kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mokrzyskach.
Pierwsze lata życia księdza Mariana to okres drugiej wojny światowej oraz odbudowy kraju wyniszczonego czasem bitew. Nie były to warunki komfortowe dla kilkuletniego chłopca, choć zapewne to dzięki wychowaniu w takich właśnie okolicznościach okazał się tak sprawnym zarządcą i budowniczym - Urodziłem się 30 maja 1938 r. w Rzepienniku Biskupim, w powiecie tarnowskim. Ta część wioski nazywała się Księży Las, ponieważ znajdował się tu las plebański. Moi rodzice, Ludwik Wal i Stefania z domu Martyka, mieli pięcioro dzieci, 4 córki i syna. Najstarsza była Zofia, następnie Eugenia, Maria, ja i Janina. Mieszkaliśmy w drewnianym domu, krytym strzechą, w którym znajdował się pokój, kuchnia, sień i komora. Dom stał w bliskiej odległości lasu, który w lecie żywił okoliczną ludność. W czasie wakacji razem z moimi siostrami zbieraliśmy borówki, które wieczorem w specjalnych koszyczkach zanosiliśmy do skupu w Jodłówce Tuchowskiej. Zbieraliśmy nie tylko borówki, ale także maliny, jagody, czernice i grzyby. Owoców leśnego runa było tak dużo, że nawet mieszkańcy z odległych domostw przychodzili do tutejszego las. Za zarobione pieniądze kupowaliśmy zeszyty i podręczniki szkolne oraz odzież. – pisał w wydanej w marcu 2012 roku monografii „Powstanie Parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Morzyskach”.
Edukację zwieńczył egzaminem maturalnym w Tarnowie w roku 1957. Następnie, celem przygotowania do przyszłej posługi, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Po zakończeniu studiów z zakresu filozofii i teologii, które realizował w Instytucie Teologicznym w tym samym mieście, 29 czerwca 1961 roku przyjął sakrament święceń kapłańskich.
Nowo wyświęcony kapłan rozpoczął swoją posługę jako wikariusz w kilku placówkach duszpasterskich na terenie diecezji. Pierwszą z nich była parafia w Chomranicach, gdzie pracował od 8 lipca 1961 roku. Następnie przyszedł czas na Tuchów, Siemiechów i obowiązki wikariusza w Szczepanowie, gdzie trafił 20 sierpnia 1969 roku.
To właśnie wtedy, w wieku zaledwie 33 lat otrzymał od biskupa zadanie, które z perspektywy lat można uznać za najważniejsze w jego życiu – budowę kościoła w Mokrzyskach. Tę historię szczegółowo opisuje Brzeski Magazyn Informacyjny z sierpnia 2021 roku - Spędzał na budowie każdą wolną chwilę. Osobiście załatwiał również wszelkie sprawy urzędowe. (…) W pracach uczestniczyli głównie parafianie, których wyznaczano podczas niedzielnych mszy. Kobiety pracowały na równi z mężczyznami. Roboty przebiegały wolno i były bardzo trudne z uwagi na brak jakiegokolwiek wsparcia ze strony państwa czy miejskich jednostek. Wszystkie prace wykonywano więc gołymi rękami. Doskwierał ciągły brak surowców (…) Pomimo wielu przeciwności, po upływie ponad trzech dekad (…) nadszedł w końcu wielki dzień. Poświęcenie kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mokrzyskach odbyło się 12 października 1975 roku. Przybyły tłumy wiernych. Uroczystości przewodniczył bp. Piotr Bednarczyk, jednak główną postacią był ks. Marian Wal, budowniczy i pierwszy proboszcz nowej parafii. Jak podkreślał, lista osób, którym należą się podziękowania, jest bardzo długa.
Ksiądz Marian okazał się operatywnym gospodarzem, który bardzo szybko zyskał uznanie kościelnych władz zwierzchnich i przychylność mieszkańców, z pomocą których zrealizował wiele istotnych dla rozwoju wsi inwestycji. Już wcześniej jako wikariusz doprowadził do zakończenia budowy plebanii, a zaraz po utworzeniu parafii przystąpił do budowy miejscowego cmentarza, na którym w 1984 stanęła kaplica. Kolejnym przedsięwzięciem była trwająca dwa lata budowa Domu Katechetycznego, który został otwarty we wrześniu 1989 roku. Po kilku miesiącach nauka religii powróciła do szkół w związku z czym budynek szybko stał się siedzibą Publicznego Przedszkola Parafialnego im. Błogosławionej Karoliny Kózkówny.
Jego zaangażowanie i pracę doceniały władze kościelne. Za swoją pełną oddania służbę kapłańską był wielokrotnie honorowany. W 1976 roku przyznano mu diecezjalne wyróżnienie Expositorium Canonicale. 20 grudnia 1985 roku, otrzymał kolejny przywilej diecezjalny – Rochetto et Mantolleto a swoją najwyższą godność, Kapelana Jego Świątobliwości, zaczął dzierżyć od 7 marca 2016 roku.
Obowiązki proboszcza w wybudowanym wraz z wiernymi kościele pełnił nieprzerwanie aż do 2007 roku. Nie oznaczało to jednak, że przestał być aktywny o czym świadczy choćby wydanie wspomnianej monografii parafialnej. Wciąż uczestniczył w wydarzeniach związanych z życiem kościoła i miejscowości.
Ostatnie lata życia spędził w domu Księży Emerytów im. św. Józefa w Tarnowie, gdzie zmarł 16 listopada 2025 roku w wieku 87 lat. W pamięci mieszkańców miasta i gminy zapisze się więc nie tylko jako budowniczy, ale również jako członek społeczności oraz pełnoprawny obywatel Mokrzysk, mimo, iż urodził się na innej ziemi.
Msza pogrzebowa pod przewodnictwem ks. biskupa Leszka Leszkiewicza odbędzie się w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mokrzyskach w środę 19 listopada o godzinie 11.00.
Pobierz jako PDF